بخش 17 _ تمرینهایی با مداد کنته سیاه و سفید

بخش 17 _ تمرینهایی با مداد کنته سیاه و سفید 

تمرین ۳۵ : طراحی پرکار با کنته 

 وسایل: علاوه بر کاغذ مانیلا و کاغذ پوستیT یک مداد HB برای کپی کردن و یک ورق کاغذ پاستل خاکستری نیز تهیه نمایید. اندازه کاغذ بایستی 40*60 و یا 70*50 باشد. برای حجم پردازی یک وسیله سیاه و یک وسیله سفید را از میان این وسایل انتخاب نمایید: مداد کنته سیاه، مداد کنته سفید یا مداد ولف کاربن، مداد کنته سفید یا یک تکه گچ سفید کلاس. سپس می توانید به جای کاغذ قهوه ای مانیلا از کاغذهای الوان دیگری نیز استفاده کنید.

در مرحله اول این نوع مطالعه مثل مطالعات پرکار بامداد (تمرین ۳۲) است یعنی مطالعه طولانی حالت با مداد روی کاغذ مانیلا و مطالعه خطوط محیطی بر روی کاغذ پوستی صورت بگیرد. بعد از آن لازم است طراحی خطوط  محیطی را به روی کاغذ  خاکستری منتقل نمایید. در موقع انتقال طرح از روی کاغذ پوستی، باید پشت کاغذ پوستی را با مداد سیاه نمود و سپس آن را روی کاغذ خاکستری رنگ گذاشته و با مداد HB خطوط طرح را بکشید تا بر روی کاغذ خاکستری کپی شود ولی در موقع کپی کردن بمداد HB آنقدر فشار نیاورید که در کاغذ خاکستری شیار به وجود بیاید .

در موقع کپی کردن به این علت که مداد را از روی خط کشیده شده حرکت می دهید لذا از معانی این خطوط بی اطلاع می مانید و در نتیجه طرح کپی شده دارای حالتی ماشینی و خشک می گردد. برای جلوگیری از این حالت ماشینی و خشک باید در موقع کپی کردن احساس اولیه را به هنگام طراحی خطوط محیطی به یاد بیاورید و مداد را با همان احساس حرکت بدهید. حتی به هنگام کپی کردن نباید خطی را که قبلاً تند کشیده اید آرام بکشید و یا خطی را که آرام کشیده‌اید تند بکشید. تمام خطهایی که در کپی می کشید بایستی خصلت همان خطهای اولیه را داشته باشند. وقتی کار کپی پایان    می یابد یک طرح تمیز خطوط محیطی بر روی کاغذ خاکستری خواهید داشت. این خطوط را با پاک کن خمیری نرم و ملایم کنید تا بتوانید در موقع بازسازی آن دوباره به مطالعه بپردازید. 

 من پی برده ام که بعضی از شاگردان به هنگام حجم پردازی با کنته سیاه و بعضی دیگر با کنته سفید موفقند. البته استعمال آنها در ابتدا مناسب نمی باشد. فرض کنید که شما با مداد کنته سیاه شروع کرده باشید. به همان روش طراحی حجم پردازی به کار ادامه دهید ولی با این تفاوت که شما بخش های تیره را فقط حجم پردازی می کنید و آنها را به عنوان سایه نیز در نظر نمی گیرید. آنها به عنوان فرمی به حساب می‌آیند که در فضا حرکت نموده اند، سپس به مداد سفید پناه ببرید و آن قسمت هایی را که نور روی آنها افتاده حجم پردازی نمایید. در این موقع به فکر نور نباشید بلکه به فکر این باشید که این قسمت ها چه حالتی دارند. ""سایه های افتان" را نیز حذف نمایید. شما نمی توانید طراحی خطوط محیطی را هنگامی که این نوع طراحی را انجام می‌دهید کنار بگذارید .بنابراین به طور مدام لازم است به خطوط محیطی که هنوز هم وجود دارند جهت حجم پرداری مراجعه شود.

ولی خطوط محیطی نسبت به حالت اول خود تغییر خواهند نمود .گاهی لازم می‌دانید که آنها را جلوتر بیاورید و گاهی هم بخشی یا قسمتی از آن را پاک کنید. به عبارت دیگر تا حد معینی خطوط محیطی نیز پس و پیش بینی می شود. 

 من بیشتر شاگردان را دیده ام که به هنگام کار به خاطر استفاده از کاغذ خاکستری آن را به عنوان 

سایه حد وسط بین روشنی و تیرگی به حساب آورده اند.

در چنین مواقعی این عمل بدین معناست که شاگردان معنی کامل دستورالعمل را نفهمیدند زیرا آن‌ها این تمرین را با تجارب مربوط به طراحی حجم پردازی یکی ندانسته اند. در مواقعی که بخشی از فرم به شما نزدیک می شود شما به  مداد کنته  فشارکمتری وارد می کنید تا اینکه بالاخره فشار را به صفر می‌رسانید. و در مواقعی که بخشی از فرم از شما دور می شود از فشار مداد کنته سفید     میکاهید تا آنجا که بالاخره به صفر می‌رسانید. هرجا این قسمت ها بخواهند با هم برخورد کنند فاصله آنها را خاکستری کاغذ بایستی تشکیل بدهد ولی این بدان معنا نیست که شما از لمس فرم در آنجا دچار ضعف شده اید شما نباید به فکر طراحی باشید بلکه باید حواس خود را متوجه مدل کنید. 

 همانطور که به کار بر روی فرم ها ادامه می دهید سعی کنید آنها را واضح تر کنید. مدادها را نیز به میل خودتان به طور کلی عوض نمایید. سیاه و سفید ممکن است در هم ادغام شوند و یا اینکه در همدیگر تداخل نمایند. از کار کردن مقدار زیاد بر روی طراحی نهراسید.

برگرد به فهرست کتاب