تمرین ۳۲ : مطالعه پرکار

وسایل: علاوه بر مداد ب ۲ و ب ۴ و مداد پاک کن خمیری شما احتیاج به یک ورق کاغذ مانیلا و دو ورق کاغذ پوستی دارید (اندازه ۴۰ در ۶۰). کاغذ پوستی همان کاغذهای شفاف است که روی ظرف ماست میگذارند . پاک کن خمیری را به هر شکلی که بخواهید می‌توانید در بیاورید تا جاهای ظریف و دقیق را بتوانیم با آن پاک کنیم.

اول طراحی از حالت رو مطابق تمرین ۳۱ انجام بدهید (مدت نیم ساعت الی یک ساعت). وقتی که طراحی را تا حد امکان بر روی این کاغذ مانیلا اجرا نمودید یک ورق کاغذ پوستی روی آن بگذارید و مطالعه طراحی خطوط محیطی را شروع کنید (نیم ساعت الی یک ساعت) همانند تمرین های قبلی فقط هنگامی که به مدل نگاه می کنید خط بکشید ولی چون شما طراحی از حالت را از زیر کاغذ پوستی مشاهده می‌کنید ارتباطی بین انگیزه‌ای که از مدل به دست می‌آورید و طراحی ای که از زیر کاغذ پوستی معلوم است به وجود می آید. شما می‌توانید حالا بیشتر از قبل به کاغذ نگاه کنید و تا بتوانید هماهنگ کنید ولی فقط هنگامی بر روی کاغذ خط بکشید که دارید به مدل نگاه می کنید

بمدت سه ساعت طبق برنامه ۱۳ الف طراحی کنید

تکنیک و روش طراحی, [۱۱.۰۸.۲۰ ۱۰:۱۲]

کاغذی را که طراحی از حالت را روی آن کشیده اید کلاً کنار بگذارید و یک ورق کاغذ پوستی بر روی طرحی که خطوط محیطی را در آن نشان داده اید بگذارید. حالا روی این کاغذ جدید طراحی حجم پردازی را شروع کنید و به طور متناوب از مداد ب 2 و ب 4 استفاده نمایید. حتی اگر پی بردید که با یک مداد به طور موفقیت آمیزی کار می‌کنید باز هم آن را به طور متناوب عوض کنید.

در این موقع یک تعبیر مشخص در طراحی حجم پردازی به وجود بیاورید ولی این تغییر ممکن است در وهله ی اول آن قدر زیاد نباشد. در طراحی حجم پردازی با مداد کنته, مرکب و آب رنگ آن قسمت را که به شما نزدیکتر بود روشن نمودید ولی در عمل روشن ترین بخش هر فرمی رو به روی شما نخواهد بود و اگر چنین بود منبع نور بایستی خود چشم ها باشند. حتی اگر تنها منبع نور هم نزدیک چشم های شما باشد باز هم روشن ترین بخش مدل درست رو به روی شما قرار نخواهد گرفت ولی حالا برعکس قبل آن قسمت هایی را که در عمل روشن است روشن و آن قسمت هایی را که واقعاً تیره است تیره کنید. ولی نباید حس کنید که دارید سایه‌ها را طراحی می کنید بلکه دارید همانند تمرین قبل طراحی حجم پردازی یا شکل دادن را اجرا می کنید با این تفاوت که نور ها بر اساس واقعیتی که دارند پیاده می شوند. همان احساس و عکس العمل فیزیکی که به فرم نشان دادید نشان بدهید و متوجه باشید که بخشی از فرم به شما نزدیک و بخش دیگر از شما دور می شود.

تکنیک و روش طراحی,

شما نمی توانید از جایی شروع کنید که نقاشان دیگر در آنجا نقاشی را باتمام رسانده اند بلکه از همانجایی که آنها شروع کرده اند. شما نیز باید شروع کنید بایستی با همان درستی و علاقع شروع بکار کنید.

همین که نور ها را سر جای خود قرار دادید فرق آن را با طراحی حجم پردازی که قبلاًً اجرا نمودید مورد توجه قرار دهید. فرق آن دو به قدری ساده است که بسیاری از شاگردان پیش از اینکه کسی برای آنها شرح دهد به وجودآن پی می برند.

در طراحی‌های حجم پردازی اولیه اگر روشن ترین بخش طراحی شما مطابقه روشن ترین قسمت مدل می‌بود شما هرگز قادر نمیشدید فرم را طراحی کنید بلکه فقط به پیاده کردن طوطی وار سایه ها می پرداختید. در کوششی که آنجا به خرج می‌دادید نزدیکترین قسمت مدل را در طراحی روشن و دور ترین قسمت تیره می نمودید. این نوع کوشش باعث می شود که به نور واقعی مدل که حالتی گول زننده دارد توجه نکرده و با این تدبیر توانسته اید واقعیت فرم را آنچنان که هست درک نمایید. در این مرحله شما باید باز هم به فرم توجه کنید. فرم واقعی را آنچنان طراحی کنید که انگار آن را لمس می نمایید و به سایر روشن آن که چیزی متغیر و غیر ملموس است اطمینان نکنید .

معمولاً نور یک کلاس منابع بیشماری دارد از پنجره های مختلف نمونه های مختلفی می تابد و حالت مغشوشی را در فرم به وجود می‌آورد. در این مورد تصمیم بگیرید و فقط یک نور چه از چپ و چه از راست انتخاب کنید و از بقیه نورها صرفنظر نمایید. در طراحی سعی نکنید به فکر درجه‌بندی آن تاریکی و نوری باشید که با چشم می‌بینید زیرا در پایان باعث تیرگی یا روشنی بی حد طراحی می شود ولی اگر فرم ها واضح باشند اشکالی به وجود نمی آید

تکنیک و روش طراحی,

حذف سایه های افتان. سایه افتان سایه ای است که به وسیله یک فرمی به روی فرم دیگر می افتد مثلاً اگرنور از جلو باشد و مدل هم دستش را به جلو گرفته باشد سایه های دست که به روی بدن می افتد سایه افتان نامیده می شود ولی سایه های خود دست, سایه های طبیعی است و به علت تابش نور به سطح دست به وجود آمده است. ( بعداً به نحوه استفاده از آن در طراحی می پردازیم زیرا موقعیت‌هایی به وجود می‌آید که سایه‌های افتان در نشان دادن و مشخص کردن فرم هایی که بر روی آن می‌افتند دخالت تام دارند. در صورت استفاده از آنها لازم است که درجه تیرگی آنها را تغییر بدهیم یعنی از شدت آنها بکاهیم و آنها را ضعیف تر از آنچه که هست نشان بدهیم .طراحی خطوط محیطی را که روی کاغذ مانیلا کشیده و در زیر طراحی فعلی خود قرار داده اید تا هر وقت به شما کمک می کند باید باقی بماند. هنگامی آن را کنار بگذارید که دیگر احتیاجی به آن نباشد زیرا کناره های طراحی حجم پردازی که بر روی آن قرار دارد طبیعتا نمی تواند به تیرگی خطوطی باشد که در طراحی خطوط محیطی است. همانطور که روشن‌ترین بخش را حجم پردازی میکنید پی می برید که در مقایسه با سایر جاها تیره شده است. در این موقع لازم است که از مداد پاک کن استفاده کرده و تیرگی های آن را کم کنید. ولی آن قسمتها را هرگز از همان اول سفید باقی نگذارید.

زیرا اگر چنین کنید مثل سوراخی می‌شود که در آن قسمت به وجود آمده باشد. طراحی را طوری به اتمام برسانید که انگار تمام بدن را در آن لمس کرده اید

مداد نرم در مواردی مثل شکل گوشه چشم , سوراخ بینی, گوش و فاصله بین شست و سایر انگشتان بسیار مفید خواهد بود. هنگامی که می خواهید سوراخی را نشان بدهیدکه به داخل فرم فرو میرود آن قسمت را طبیعتاً باید از اطرافش سیاه تر نمایید و این سیاهی به خاطر نشان دادن کیفیت سوراخ بودن آن است.

به مدت ۶ ساعت طبق برنامه ۱۳ب ۱۳ج طراحی کنید

تکنیک و روش طراحی, [۱۱.۰۸.۲۰ ۱۰:۱۵]

تغییر محل دید. مشهور است که میگویند وقتی حرفی از دهان بیرون آمد دیگر اختیار آن از دست شما در رفته است رهایی آی از شر آن بایستی انقلابی رفتار نمود. همین مسئله در مورد طراحی شما هم صدق می‌کند. اشتباهات زیادی را که روی کاغذ در طراحی مرتکب می شوید نیز همین حالت را دارند. برای مقابله با آن در موقعی که پز طولانی مدت طراحی می کنید باید طراحی هایی خط خطی و تند از دید های مختلفی از مدل تهیه نمایید. در این مورد فرم ثابت است و شما فقط از جاهای مختلفی آن را مورد بررسی قرار می دهید بدین ترتیب مفاهیم فرم ها و خطوطی که به آن نگاه می کنید برای شما واضح تر و روشن تر می گردد.

به مدت ۶ ساعت طبق برنامه 13 د و 13هـ طراحی کنید

تکنیک و روش طراحی,

بدن با لباس و بدن بدون لباس. در هریک از برنامه‌های قبلی بایستی دو مطالعه از یک پز را به طور طاقت‌فرسا به اتمام برسانید. در یکی از این مطالعات مدل بدون لباس می ایستد و در دیگری با همان لباسی که دارد پز می گیرد. پز مدل با لباس و پز مدل بدون لباس هر دو باید یک جور باشند. اول با طراحی از حالت به صورت طولانی مدت هم از مدل با لباس و هم از مدل بدون‌لباس شروع نمایید. همیشه باید از مدل بدون‌لباس مطالعه طراحی خطوط محیطی را انجام داد ولی ممکن است گاهی از مطالعه طراحی خطوط محیطی مدل با لباس صرف نظر نمود. طراحی خطوط محیطی را در زیر کاغذ پوستی قرارداده و روی آن طراحی حجم پردازی را از بدن بدون لباس شروع کنید. در مطالعات سریع، مدل بایستی به طور متناوب حالت های مختلفی را با لباس و بدون لباس بگیرد.

آنچه را که درباره چروک پارچه یاد گرفته ای در مورد لباس به کار ببرید. در موقع طراحی از چروک می توانید آن قسمت را که روشن ترین قسمت هاست به حالت سفید باقی بگذارید و احتیاجی نیست خود را به سه نوع خاکستری محدود نمایید بلکه فکر خود را از همان اول به کار انداخته و معلوم نمایید کدام قسمت چروک جلوتر و کدام قسمت آن دیواره های کناری و کدام قسمت زمینه یا پایه است و همین عناصر را به همان وضوحی که اول می کشیدید حالا هم بکشید پایه یا زمینه چروک به آن قسمتی گفته می شود که با بدن تماس دارد و از فرم بدن تبعیت می کند زانو ، شانه ها و آرنج به عنوان مرکز تجمع چروک رل مهمی را بازی می کنند.